-
1 upom|nieć
pf — upom|inać impf (upomnisz, upomniał, upomnieli — upominam) Ⅰ vt książk. to admonish, to reprimand (kogoś za coś sb for sth); [policja, sędzia] to caution, to reprimand- upomnieć kogoś surowo/łagodnie to admonish a. reprimand sb severely/gently- upominać kogoś przy każdej okazji to reprove sb at every opportunity- został upomniany za szybką jazdę he was cautioned for speeding- upomniała swoje dziecko za złe zachowanie she reprimanded her child for behaving badlyⅡ upomnieć się — upominać się książk. 1. (dopominać się) to demand (o coś sth)- upomnieć się o zapłatę to demand payment- upominać się o swoje prawa to assert one’s rights- upomnieć się u kogoś o dług to remind sb of a debt2. pot. (brać w obronę) to stand up; to speak up (o kogoś for sb)- nikt nie chciał się za nim upomnieć nobody stood up for him3. przen. natura upomni się o swoje prawa nature will out- mój żołądek upominał się o jedzenie my stomach was demanding food a. calling for food■ upomnieć się o czyjąś/swoją krzywdę przen. to seek redress for the wrong done to sb/oneThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > upom|nieć
См. также в других словарях:
upomnieć — dk VIIa, upomniećnę, upomniećnisz, upomniećnij, upomniećniał, upomniećnieli, upomniećniany upominać ndk I, upomniećam, upomniećasz, upomniećają, upomniećaj, upomniećał, upomniećany «zwrócić komuś uwagę, przywołać kogoś do porządku; przypomnieć… … Słownik języka polskiego
